Sofya’nın Arka Bahçesi

Otuzlu yaşlarımın ortalarında; onlarca markaya, yüzden fazla çalışana sahip olan şirketimi yönetirken bir gün ufacık bir soruya denk geldim: “Herkesi yaşatırken kendini yaşıyor musun?” Önce bütün gururum ve narsistliğimle cevabım kocaman bir EVET oldu. Gece yatağa uzandığımda bu soru kafamda dönmeye devam etti. Gün doğarken kendime verdiğim cevap hala kocamandı: Ama EVET, HAYIR olmuştu.
O gün kararımı verdim. Kendimi var edecek ve kendimi yaşatacaktım. Tüm işlerimi devrettim. Evimi ve arabamı satıp Amerika’nın yolunu tuttum. Gidebileceğim en uzak yerde 2 yıldan uzun bir süre inzivaya çekildim. Okyanus kenarındaki evimde tek bir amacım vardı: Kendimi bulmak!